پایان تنهایی

بیماری اعتیاد موجب احساس تنهایی می شود . شاید افراد دور ما را بگیرند ، اما دیر یا زود اعتیاد فاصله ای را بین ما و حتی نزدیک ترین دوستان ما به وجود می آورد ،بسیاری از ما به خاطر احساس تنهایی نومید کننده به معتادان گمنام جذب می شویم.

اگر چه شاید با احتیاط و تردید به اتاقهای معتادان گمنام نزدیک شویم ، اما با یک در آغوش گیری ،لبخند و (باز هم به جلسات بر گرد)صمیمی از ما استقبال می شود . شاید اولین جایی باشد که در ان پس از مدتی طول و دراز احساس می کنیم که از ما استقبال شده است . سایر اعضاء را می بینیم که صحبت میکنند ، می خندند و برای صحبت بیشتر ضمن صرف چای دسته دسته جلسه را ترک میکنند . از اینکه ایا ما هم میتوانیم به جزعی از این گروه صمیمی تبدیل شویم ف در شگفت هستیم .

الگوی انزوای ما میتواند پیوستن به این گروه را برای ما دشوار سازد . اما در طول زمان به تدریج خود را جزیی از این گروه می دانیم . کم کم دوستانی پیدا میکنیم و زندگی ما شروع به تغییر می کند .

NAبه ما می اموزد چگونه بر انزوای خود غلبه کنیم . از طریق اولین روابط دوستی خود در جلسه همیشگی ، کم کم متوجه می شویم که پیدا کردن دوست مشکل نیست . وقتی در باره خود با دیگران صحبت می کنیم ، احساس تعلق پیدا می کنیم .

فقط برای امروز : بخاطر روابط دوستانه ای که نیروی برتر در NA در اختیار من گذاشته ، سپاسگزارم . به این خاطر دیگر احساس تنهایی نمی کنم.